Een verslag van Inez Scheper van de Tall Tale day in Parijs
“Je beeld van lange mensen wordt wel even bijgesteld als je een paar dagen met de langste mannen van de wereld op stap bent geweest. Tjonge jonge, wat ben ik met mijn 1.90 m lengte dan maar een kleintje! En hoezo problemen met je lengte??? Als je langer bent dan 2.30 m mag je pas echt klagen!” aldus Inez Scheper.
Op 4 en 5 mei was in Parijs het event Tall Tale day. Georganiseerd door Benjamin Cian-Grangé, die al zijn leven lang gefascineerd is door lange mensen, en Gilles Campion, de eigenaar van het pretpark Saint-Paul. ’s Werelds langste mannen waren uitgenodigd en werden getrakteerd op twee leuke dagen in Parijs. Ook ik mocht als sponsor deelnemen aan deze trip, samen met een van mijn kleinste medewerksters, Anouk (1.83 m).
Om half 12 werden we verwacht in Faire du Trone, een permanente kermis midden in Parijs. Na wat ronddwalen in de metrogangen (ja, we waren toeristen!), kwamen we iets te laat op de plaats van bestemming. Daar waren de ‘giants’ aan het eten. En dat een groot lichaam veel eten nodig heeft, kan ik nu beamen. We stelden ons voor aan de groep en ik voelde mijn hand soms verdwijnen in de gigantisch grote handen van de heren. De meeste heren had ik vorig jaar al ontmoet tijdens het evenement dat vorig jaar in Parc Saint-Paul werd gehouden. Na wat fotomomenten (waarvan er nog vele zouden volgen) vertrokken we richting Eiffeltoren. De heren werden in een busje gepropt, en met een gebogen hoofd pasten ze er net in. Ik snap nu beter waar de term ‘mini-van’ vandaan komt 😉
Bij de Tour d’Eiffel was het druk, we zagen steeds meer mensen rondom de ‘lange mannen’ verzamelen. Overal filmcamera’s en tientallen mensen met fotocamera’s. Allemaal wilden ze voor, naast of achter de mannen op de foto. Ongelooflijk om te zien hoe onbeschaamd mensen soms kunnen zijn. Enerzijds zou je denken dat de lange mannen een attractie op zich waren, maar aan de andere kant zag ik ook dat de heren duidelijk van de aandacht genoten. Anouk en ik voelden ons ook erg voornaam, want wij hoorden bij deze groep belangrijke mensen, haha.
De liftcabine van de Eiffeltoren was overduidelijk te laag voor de heren. Maar gelukkig hoefden de lange mannen niet al te lang in de ongemakkelijke gebogen houding te staan. Boven werden weer de nodige foto’s genomen, als groep of individueel met de toeristen.
De volgende activiteit was een boottocht over de Seine. Gelukkig konden we met het mooie weer bovenop het dak zitten, dus nu geen problemen met te lage plafonds of je hoofd ergens anders aan stoten. Alhoewel, ik heb wel ontdekt dat het ‘bukken’ een soort tweede natuur is geworden voor deze heren. De vierde bestemming was het reuzenrad op Place de la Concorde. De mannen werden opgevouwen in de cabine, maar het mocht de pret niet drukken. We genoten van het prachtige uitzicht over Parijs. Wij zaten met de 2.33 m lange Arshivir in de cabine, maar helaas konden we door de taalbarrière niet echt goed praten. Mijn Frans werd wel steeds beter, maar hij komt uit Armenë en had net een paar zinnen Frans geleerd. Maar met handen en voeten konden we wel wat duidelijk maken.
In het restaurant werd uitgevogeld waar de lange mannen het beste konden zitten en dat was op de bank. Het tafeltje kon nog net over hun knieën heen geschoven worden. Pffff, wat een ellende. Je merkt steeds meer dat de ‘gewone’ dingen voor hen helemaal niet zo gewoon zijn. Bij alles moet worden nagedacht. Zelfs een berichtje met de telefoon sturen werd lastig met de grote vingers.
Na het eten was er niet veel tijd meer over, maar Anouk en ik wilden ons toch echt wel eventjes omkleden voor het bezoek aan de Moulin Rouge. Dus heel snel hebben we onze jurkjes aangedaan in de parkeergarage. Wellicht was er wel een bewaker die gefascineerd heeft gekeken naar onze capriolen achter de auto, haha. Net op tijd kwamen we aan bij de Moulin Rouge, gelukkig hoefden we niet lang te zoeken naar de lange mannen. Je zag ze overal bovenuit steken en er liepen drommen mensen omheen. De show was echt heel gaaf, maar best lang. Ik had al moeite om 2,5 uur lang mijn benen onder het krappe tafeltje te houden, dus hoe zou het zijn geweest voor al die lange mannen? Om vier uur waren we op Park Saint-Paul en konden we eindelijk gaan slapen na een lange, maar supergave dag.
De volgende dag werden we wakker van een hard gerommel en gegil. Onze caravan stond pal naast een achtbaan, de Wild Train. En wild was ie zeker! We gingen de lange mannen maar weer eens opzoeken. Vandaag gingen we ze verblijden met een nieuwe jeans van onze winkel Tough&Tall. Het enige waar ik mij druk over maakte is of ze wel lang genoeg zouden zijn. Alle broeken in lengtemaat 40 had ik meegenomen en ook in de grotere maten. Want ook al lijken ze niet dik, de lange mannen hebben toch best wel grote maten. Dat is dan weer een voordeel van lang zijn, je lijkt slanker ? Na het ontbijt begon de passessie. Olivier (2.20 m) was al snel geholpen met een leuke jeans, hij was dan ook de kleinste van het stel. Hij droeg normaal lengte 38, maar nam nu toch een lengte 40. Eventjes op de foto met het t-shirt; hij poseerde als een volleerd model, helemaal top. Daarna volgden basketball speler Dalibor (2.25 m) uit Servië, Abdramane (2.35 m) uit Ivoorkust, Arshavir (2.32 m) uit Armenië, onze eigen Rob Bruintjes (2.21 m) en de Griek Ioannis (2.22 m) die in München woont. Laatstgenoemde was zó blij, hij stond gewoon te springen van vreugde!
Bij Brahim uit Marokko, de 2e langste man van de wereld, werd het wat lastiger. Met zijn 2.46 m lengte was het onmogelijk een jeans te vinden die lang genoeg was. Wat jammer was dat! Maar ik heb hem beloofd dat we op zoek gaan naar een producent die voor hem een passende jeans kan maken.
Ook Georg Wessels was erbij om de jongens te verblijden met nieuwe schoenen. De jongens waren zó dankbaar voor de handgemaakte schoenen tot wel maat 60! Heel bewonderenswaardig was te horen dat Georg de hele wereld afreist om lange mannen van goede, orthopedische schoenen te voorzien. Ik hoorde dat als ze deze schoenen niet zouden hebben, dat er dan misschien wel tenen geamputeerd moesten worden. Ik zie hem nu als de mannelijke versie van Moeder Theresa ?
We kregen een rondleiding in het appartement van Brahim; wat ws hij trots op zijn appartement dat helemaal aangepast was op zijn lengte. Een gigantisch lang bed, hoge deuren, hoge douche en een bad waar je bijna in zou verdwalen!
Aan het einde van de tweede dag namen we afscheid van deze lange, lieve mannen. Op mijn tenen kon ik ze nog net een kus op de wang geven. Toch wel apart, normaal moet ik altijd bukken, en nu moet ik bijna klimmen, haha. Op de terugweg hebben we nog lang nagepraat over deze bijzondere dagen. En dat we toch wel heel blij waren met onze lengte. We moeten niet zo zeuren!
Want je zou maar tot de mensen behoren die last hebben van een groeiafwijking. Daar waar er verschillende oorzaken kunnen zijn voor extreme groei, hebben veel van deze giants last van Acromegalie, een hormoonproducerend gezwel aan de hypofyse. Hierdoor wordt teveel groeihormoon aangemaakt. Ik heb mij even verdiept in deze aandoening en vind op de website van de Nederlandse Hypofyse Stichting dat een symptoom van deze aandoening is verandering van uiterlijk: neus, oren, onderkaak, handen en voeten gaan groeien. Ook de organen en het hart gaan groeien, waardoor ze minder goed functioneren. Botten gaan vergroeien waardoor pijn ontstaat. Dat verklaart ook waarom de meesten van de lange mannen zo moeilijk konden lopen. Behandeling is noodzakelijk, dus vaak zijn ze geopereerd of hebben andere behandelingen ondergaan.
Toch nog even iets om over na te denken….. Ik ga ineens heel anders naar deze kanjers kijken. Dus niet alleen leuk voor de foto, maar ik heb respect gekregen voor de manier waarop deze mannen omgaan met hun buitengewone lengte.
Blijf op de hoogte en mis geen enkel nieuws! Volg het Langzijn WhatsApp-kanaal of schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
© 2002 - 2024 - Langzijn voor lange mensen
website ontwerp & ontwikkeling door ProdaCom
Alle rechten voorbehouden
